Beskrivelse
<p>Dikta i denne samlinga utforskar kor hardt barndommens grep kan vere på eit vakse menneske. Ein fars sinne, med djupe røter frå generasjonar tilbake, har på mange måtar forma diktar-eget. Ho er òg sint, og redd for å føre vidare den vonde arven til sine eigne barn. Det handlar om å prøve å gi omsorg til – og gi slepp på – det indre barnet ho framleis har i seg.</p><p><br></p><p><em>Eg gjekk til kyrkja for å synge</em></p><p><em>ikkje for å tru</em></p><p><em>den vesle kroppen min sleppte ut</em></p><p><em>ei stemme som vibrerte</em></p><p><em>mot meg og bad om frelse.</em></p><p><em> </em></p><p><em>Mitt første minne</em></p><p><em>frå kyrkja er at det regna og presten</em></p><p><em>koppa handa, vatnet rann mjukt</em></p><p><em>over håret til broren min, han græt</em></p><p><em>faren min snudde seg mot altartavla.</em></p><p><em> </em></p><p><em>Vi falda hendene</em></p><p><em>framfor oss:</em></p><p><em>kven bad vi til, kven</em></p><p><em>gav oss</em></p><p><em>eit utvaska svar?</em></p>
